Stefan Adam Zamoyski (1904-1976). Ziemianin-żołnierz-działacz emigracyjny, Tadeusz Kondracki

SPIS TREŚCI
WSTĘP....................................... 7

Rozdział pierwszy: ZIEMIANIN (1904-1939).......... 13

Rodzina................................... 13

W świat po wiedzę............................. 16

Studia na Uniwersytecie Jagiellońskim.................. 24

Początki służby wojskowej......................... 30

Gospodarz na Wysocku i Jedlcu...................... 36

Rozdział drugi: ŻOŁNIERZ (1939-1945).............. 55

Wojna.................................... 55

W kampanii norweskiej i francuskiej................... 62

U boku gen. Sikorskiego.......................... 76

Na placówce w Waszyngtonie....................... 98

Rozdział trzecì: DZIAŁACZ EMIGRACYJNY (1945-1976) . . 126

Dyrektor Stadnin Polskich w Niemczech.................126

Uratowanie od zagłady koni z węgierskiej stadniny Bábolna......138

Stefan Zamoyski w życiu Emigracji....................148

W służbie kultury polskiej na obczyźnie.................161

Z myślą o Kraju - sprawa Miecza Zygmuntowskiego..........183

Konie - największa pasja życia.......................199

Zamiast zakończenia: FUNDACJA KULTURALNA

IM. STEFANA ZAMOYSKIEGO...................214

Bibliografia....................................222

Summary .....................................232

Indeks osób....................................234

Spis ilustracji ..................................243

Stefan Adam Zamoyski był potomkiem jednego z najznamienitszych polskich rodów, który dał krajowi m.in. kanclerza i hetmana wielkiego koronnego z czasów panowania Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy - Jana Zamoyskiego (1542-1605).

Spadkobierca tak wspaniałych tradycji dopisał do historii rodu, i najnowszych dziejów Polski, niejedną znaczącą kartę. Ziemianin, sam piszący o sobie „rolnik”, w chwili wojennej potrzeby, w latach 1939-1945, służył Ojczyźnie w mundurze na wyjątkowych, wymagających specjalnych kwalifikacji, posterunkach, m.in. jako adiutant premiera rządu RP na uchodźstwie i naczelnego wodza gen. Władysława Sikorskiego.

Będąc formalnie tylko rotmistrzem (odpowiednikiem kapitana), był - ze względu na stanowisko i zaufanie, jakim cieszył się u gen. Sikorskiego - dopuszczany do najbardziej poufnych spraw. Wśród jego rozmówców znajdowali się ludzie z alianckiego politycznego i wojskowego świecznika - Polacy, Brytyjczycy, Amerykanie. Analiza pracy Zamoyskiego w Londynie, a później na placówce w Waszyngtonie, to świadectwo jego starań, by - w warunkach pogarszającej się koniunktury międzynarodowej -stać, do końca, na straży sprawy niepodległości Polski.