Nauka o sakramenciech świętych Nowego Testamentu wzięta z czwartych ksiąg Instytucyj nabożeństwa krześcijańskiego Jana Kalwina

Naukowa edycja polskiego przekładu sześciu rozdziałów (14‐19) czwartej księgi Institutio christianae religionis Jana Kalwina w przekładzie ewangelicko-reformowanego teologa Piotra Siestrzeńcewicza (wyd. w 1626 roku w Lubczu, druk Piotra Blastusa Kmity).

Piotr Siestrzeńcewicz (ur. ok. 1580, zm. ok. 1655) herbu Siestrzeniec lub Siestrzeńcewicz (odmiana herbu Strzała) studiował (1603-1607) na uniwersytecie w Heidelbergu, gdzie uzyskał tytuł magistra sztuk i był m.in. uczniem Davida Pareusa, wybitnego biblisty. Następnie udał się do słynnego Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku. W latach 1609-1613 rektor szkoły dystryktowej w Oksie (Jednota Małopolska), następnie wileńskiej szkoły ewangelickiej. Od ok. 1617 do 1622 roku guwerner klientów radziwiłłowskich – litewskich studentów na uniwersytecie we francuskim Sedanie. Autor wielu panegiryków na cześć ewangelicko-reformowanych intelektualistów i magnatów, takich jak Bartłomiej Keckermann, Andrzej Wolan, liczni Radziwiłłowie czy Dorohostajscy. Siestrzeńcewicz zajmował wiele intratnych stanowisk i godności (płatny dworzanin Radziwiłłów, wychowawca ich potomków, opiekun bibliotek, świecki deputat Jednoty Litewskiej na konwokacje generalne, pisarz synodalny, cenzor wydawnictw, kurator gimnazjum w Kiejdanach. Odnosił nawet poważne sukcesy gospodarcze jako właściciel majątków i zarządca dóbr zastawnych.

Dane oryginału: Nauka o sakramenciech świętych Nowego Testamentu. Wzięta z czwartych ksiąg Instytucyj nabożeństwa krześcijańskiego Jana Kalwina i na polską rzecz przeniesiona
W Lubczu / W drukarni Piotra Blastusa Kmity / Roku 1626

Spis treści

Wojciech Kriegseisen, Słowo wstępne

Izabela Winiarska‐Górska, Zasady edycji

Ewa Cherner, Wojciech Kriegseisen, Piotr Siestrzeńcewicz – pedagog, dworzanin, panegirysta i tłumacz

Kazimierz Bem, Przekład Piotra Siestrzeńcewicza Nauki o sakramenciech świętych... w kontekście ewangelicko‐reformowanych sporów teologicznych i liturgicznych w zachodniej Europie i Rzeczypospolitej Obojga Narodów

---- Karta tytułowa, wstęp, przedmowa, spis treści ----

Rozdział pierwszy – O sakramenciech ogólnie

Rozdział drugi – O krzcie świętym

Rozdział trzeci – Iż krzest małych dziatek zgadza się̨ z ustawą Pana Chrystusową i z naturą samego znaku

Rozdział czwarty – O świętej Wieczerzy Pańskiej i co za pożytek z niej ku nam płynie

Rozdział piąty – O mszy papieskiej, którą nie tylko sprofanowana jest Wieczerza Chrystusowa, ale i wniwecz obrócona

Rozdział szósty – O piąciu niesłusznie nazwanych sakramenciech, gdzie się̨ pokazuje, iż nie są̨ sakramentami jako je pospolicie za takie mają i czym by były, przed oczy się wystawia

Indeks nazwisk